Boswachtersblog - samenwonen

Samenwonen

Vanuit het kantoor aan de Hollandsekade heb ik zicht op de werkschuur. Al een paar weken ben ik getuige van een opmerkelijk schouwspel.

Foto: Natuurmonumenten -  Ben Walet

Sinds jaren hebben we ieder jaar een witte kwikstaart onder de dakplaten wonen. Dit jaar is er een bewoner bijgekomen. Een holenduif. Het beestje laat zich gemakkelijk observeren. De prachtige glans in zijn of haar nek is goed zichtbaar. Ook vocaal laten ze van zich horen. Hoewel… het eentonige hoehoe begint af en toe wel iets op m’n zenuwen te werken. 

Hokken

Bedenk me net dat samenwonen niet iets van alle tijden is. De tijd dat ongehuwd samenwonen nog niet maatschappelijk gedragen was, en onder het mom van hokken werd weggezet, ligt gelukkig ver achter ons. Ook enkel de door kerk en staat gewenste combinaties zijn gelukkig niet meer aan de orde. Sommige dingen laten zich nou eenmaal niet leiden. 

Echte liefde

Dit kan aanleiding geven tot schrijnende situaties. Een broer van mijn opa stierf op 23 jarige leeftijd aan longontsteking. Op zich al triest genoeg. Toen hij stervende was en de ziekenzalving zou ontvangen van de pastoor moest hij beloven afstand te nemen van zijn protestante vriendin. ‘Dat kan ik u niet beloven, ik hou van haar’. Hij stief en is zonder kerkdienst of enige vorm van ceremonie naar het kerkhof gedragen alwaar hij op ongewijde aarde begraven werd. Hoe gruwelijk. 

Twee culturen onder één dak

De kwikstaart en de holenduif zijn druk bezig met het verzamelen van nestmateriaal van hun gedeelde woning. Het valt me op dat de holenduif meer moeite ervoor moet doen dan de kwikstaart om binnen te komen. Maar na wat zoeken, wrikken en wringen lukt het gewoon. Allebei zo verschillend en niet dezelfde soort leven ze onder het dak van onze werkschuur. Daar kunnen we nog een voorbeeld aan nemen.

Boswachter John Pietersen - Natuurmonumenten Nieuwkoop

Meer blogs lezen? Klik hier.