Blog van de Boswachter - Donker

DONKER

Varend over de plas bemerk ik dat de zon weer vroeger onder gaat. Het is bewolkt dus dat werkt ook niet echt mee. Boven mij vliegen de eerste zilverreigers over, op weg naar hun slaapplaatsen. Jaren geleden waren deze vogels nog een zeldzaamheid hier maar nu zie je ze regelmatig. Tijden veranderen.

Ik herinner mij een grote slaapplaats van meer dan honderd exemplaren. Sneeuwwitte vogels in een bijna donkere omgeving, prachtig om te zien. Het is koud en niet zuiver droog. Iets dieper in de kraag dan maar. In het donker gaat alles er anders uitzien. Alles om je heen verliest z’n kleur. Geluiden versterken. De duisternis kruipt als een donkere deken voort om mij uiteindelijk geheel te bedekken.

Dit zijn de momenten dat je fantasie met je aan de haal kan gaan. Maar dat gebeurt niet. Ik ervaar rust en geborgenheid door de prille nacht. De zon is hier dan verdwenen, maar komt elders in de wereld gewoon weer op. Opeens scheert een grote groep wintertalingen over mij heen. Ik ben weer bij de les. Je moet verdrietig zijn om verdrietig te kunnen schrijven, maar dat ben ik niet. En als het me wel overkomt duurt het gelukkig nooit zo lang. Het kan zo donker niet zijn, uiteindelijk wordt het weer licht. Voor iedereen, iedere dag opnieuw. 

Boswachter John Pietersen

Foto: Ellen van den Adel